यी दारीपाली (Daripalli) बुडालाइ सबैले दिमाख खुस्किएको (पागल) भन्थे किनभने यीनी सधैभर बिज, बिरूवा बोकीहिड्थे, जहाँ एक गेडा अन्न वा बिज भेटे पनि टिपेर त्यसलाइ उपयुक्त ठाउमा लगेर रोप्थे । यीनले अहिलेसम्म १ करोड भन्दा बढी बिरूवा रोपिसके । अन्तत, सुखद कुरा के छ भने उनि पद्मश्री अवार्डबाट सम्मानित भएका थिए । उनी भन्थे- "I don’t know whether God is pleased with breaking a coconut, but I am sure He will be immensely pleased if we plant a tree"
Devaki Amma, an 85-year-old woman from Kerala, India, has spent four decades growing a lush forest all by herself on her private property, covering five acres of land in the Onattukara region. Despite having no formal education and facing physical challenges after an accident, Devaki Amma's dedication to the environment led her to plant her first sapling, which eventually grew into a sprawling forest with diverse plant species. Her family, spanning four generations, has supported her in this mission, making it a collective effort. Devaki Amma's forest has not only provided fruits, flowers, and vegetables but has also attracted exotic and migratory birds. She emphasizes the importance of planting trees to neutralize carbon footprints and practices rainwater harvesting. Her remarkable efforts earned her national recognition, including the Nari Shakti Puruskar from government of India, for her contribution to protecting biodiversity and raising awareness about environmental conservation. Devaki Amma's legacy inspires us to take action and make positive changes for the environment.
हामीलाइ के मात्र थाहा छ भने विश्वविख्यात जिनियस वैज्ञानिक अल्बर्ट आइन्स्टाइन (Albert Einstein) थिए, तर कमलाइ मात्र थाहा होला कि विश्वविख्यात भुलक्कड पनि अल्बर्ट आइन्स्टाइन नै थिए । एकपटक, आइन्स्टाइन प्रिन्सटन युनिभरसीटीमा प्रोफेसरको रुपमा काम गर्दै गर्दा ताका, युनिभरसीटीबाट निस्किएर घर जानकाे लागि ट्याक्सि चढीहालेछन । दुर्भाग्यबस उनेले आफ्नो घरको ठेगाना भने भुलेछन ।
र, अर्को दुभाग्य के भने ट्याक्सी चालकले पनि उनलाइ चिनेनछ । तब, आइन्स्टाइनले ट्याक्सी चालकलाइ सोधेछन– के तपाइले अल्बर्ट आइन्स्टाइनको घर चिन्नु भएको छ त ? तब ट्याक्सी चालकले भनेछ– त्यस्ता विश्वविख्यात महान वैज्ञानिकको घर कसले चिनेको हुँदैन र । प्रिन्सटन शहरको सबै मानिले उनको घर चिनेका छन, तर तपाइ किन आइन्स्टाइनको ठेगना सोध्दै हुनुहुन्छ ? के तपाई उहाँलाइ भेट्न जान लाग्नु भएको हो ? तब आइन्सटाइनले कपाल कनाउदै भनेछन– म नै आइन्स्टाइन हुँ, अचानक मैले मेरो घरको ठेगना भुले, कृपया मलाइ मेरो घरसम्म पुराईदिनुस न । 😛
Source: From the book of "From Ignorance to Innocence" by OSHO
In the last few years, Rwanda has become popular as a country that has made impressive progress towards sustainable development. However, it is saddening to note that while Rwanda has become one of the cleanest and most beautiful countries on Earth, Nepal, despite its long-progress to development, listed in most polluted Nation in the world, lagging behind in several crucial aspects, including environmental conservation, good governance, and political instability.
Rwanda's remarkable sustainable initiatives include promoting plastic bag bans, regular city clean-up campaigns, encouraging environmentally friendly entrepreneurship, investing in environmental research, practicing sustainable development, conserving forests, tree planting campaigns, boosting solar energy usage, establishing green funds, promoting sustainable tourism, restoring ecosystems, upgrading national parks, guerrilla tourism, prioritizing the green economy, focusing on green politics, protecting wildlife, extensive nationwide clean-up campaigns, establishing green climate funds, emphasizing green economics, and fostering unity for common green goals.
In contrast, Nepal faces numerous challenges that hinder its progress towards sustainability. These challenges encompass issues related to environmental degradation, bureaucratic inefficiency, corruption, and political instability. Nepal can draw inspiration from Rwanda's transformative sustainable practices and take concrete steps to address these challenges. By implementing similar initiatives and prioritizing sustainability, Nepal can work towards becoming a cleaner, greener, and more prosperous nation, following the path set by Rwanda's remarkable sustainable achievements.
स्टुडेन्ट लाइफ देखि नै कपडा लगाइ (गेटअप) एवं फेसनमा अल्बर्ट आइन्स्टाइन कहिल्यै ध्यान दिदैनथे, एकदम चार्लीचाप्लीन पाराका थिए लगाइमा उनि । उनको यै बानिले गर्दा उनकी पत्नी हैरान थिइन । जब जब आइन्स्टाइन काममा जान लाग्छन तब पत्नीले सम्झाउथिन– अलि प्रोफेसनल, फीट वा सुहाउदो गेटअप गरेर जाने गर्नुस न । तर, आइन्सटाइन सधै पत्नीलाइ–– मलाइ अफिसमा सबैले चिन्छन, यसले यस्तै लुगा लगाउछ भन्ने पनि थाहा पाएका छन, जुन जस्तो लुगा जसरी लगायर गएपनि के फरक पर्छ र भन्ने खाले तर्कले जित्ने गर्दथे ।
एकदिन उनि विशेष अन्तर्राष्ट्रिय सम्मेलनमा आफ्नो पेपर प्रिजेन्ट गर्न जादै थिए (उनि विश्वविख्यात वैज्ञानिक कहलिनु अघि) । तब उनकी श्रीमतीले हातजोडेर बिन्ती गर्दै भनेछन– त्यत्रो अन्तर्राष्ट्रिय सम्मेलनमा विश्वभरीबाट विख्यात मान्छेहरु आउँछन, त्यसैले कृपया आज एक दिन त अलिक सुहाउदो(फिट) लुगा लगायर जानुस । तब फेरी आइन्स्टाइनले अर्काे तर्क लडाउन थालेछन– मैले जस्तो लुगा लगायर गए पनि त्यहाँ मलाइ कसैले चिन्ने हैन, विदेशबाट आएका मानिसले मलाइ चिन्दैनन, जस्तो लगायर गएपनि के फरक पर्छ र ? 😛
Source: From the book of "From Ignorance to Innocence" by OSHO
चरणदासको एक ब्रह्मसुत्र–
#अर्थात- आँखाले अहिलेसम्म बाहिर मात्र हेर्यौ अब भित्र(मनमा) हेर्न शुरु गरौं । कानले अहिलेसम्म बाहिर मात्र सुन्थौ अब भित्र(मनको) सुन्न शुरु गरौ । अब जब मनलाइ देख्छौं/सुन्छौं तब मनले मन भित्र भएको आत्मा(दृष्ट्रि/चेतन/साक्षीभाव/बोध) काे अनुभुत गर्न थाल्छ । त्यसपछि विस्तारै आत्माले आत्मा भित्र भएको परमात्मा(ध्यान) काे अनुभुत गर्न थाल्छ । त्यसपछि ध्यान/परमात्मामै लिन रहौं । अर्थात, पहिले काम, कामबाट निष्काम, निष्कामबाट परमात्मा/परमआनन्द को अनुभुत गरिरहाैं ।
